tag:blogger.com,1999:blog-57840719487084232512024-02-18T17:49:24.354-08:00A CanellaBlog informativo sobre os aconteceres diarios polas terras de Ambía.Guitiñoshttp://www.blogger.com/profile/03511481088517270904noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-5784071948708423251.post-45194771638793807502011-10-05T17:29:00.000-07:002011-10-06T02:46:10.414-07:00Renacemos<div style="color: #3d85c6;">
<b>MORTE</b></div>
Dos anos despóis, de múltiples vivencias,
de truculentas experiencias, de decepcións ..........diarias<br />
de loitas imposibles nunha Vila asoballada, plana, recelosa e resinada<br />
de pequenas añoranzas <br />
de compañeiros queridos que xa faltan...........Na Moncloa............. no Campo.............
na Casa<br />
Voltamos outra vez, coa testa máis dura, coa frente máis alta<br />
por eles, por nós, polos que faltan.<br />
<br />
<span style="color: #9fc5e8; font-size: x-large;">***</span><br />
<div style="color: #3d85c6;">
<b>VACÍO</b></div>
Pasaron dous anos, de batallas plenarias, de rencores, de difamaciones...
de incompetencias municipáis.
Mentras o pobo se esconde non querendo oir verdades.<br />
Un Concello arruinado pola mala xestión de xente interesada<br />
apoiada por ises veciños que perpetúan un Alcalde sen mérito, para acudir<br />
o seu despacho
a sacar tallada ........................... pola calada.<br />
Só lle sacan promesas que duran o que dura o "Tí vai facendo",<br />
quedando obrigados por nada.<br />
Pechando así o ciclo :<br />
Medo, mentira, sumisión, silencio, e nada.<br />
<br />
<span style="color: #9fc5e8;"> </span><span style="color: #9fc5e8; font-size: x-large;">***</span><br />
<br />
<div style="color: #3d85c6;">
<b>ESPERANZA</b></div>
A nosa Vila só volverá ao seu esplendor cando
se eleve a conciencia ciudadana,<br />
cando os veciños nos miremos como veciños.<br />
Cando o voto sexa responsable e non un secuestro de intereses.<br />
Cando a xornada electoral sexa un acto democrático libre que signifique a elección dos representantes máis válidos para administrar
o patrimonio de todos e non un listado de escollidos a dedo por unas forzas que controlan os sectores do pobo a sua vontade.<br />
Cando a xente pense que esto non é un partido de fútbol donde teñen que gañar os nosos.<br />
Un partido no que o rematar o reconto os ganadores van cear con gran boato en ritual despóís de botar os fuegos, símbolo da súa victoria, de poder fálico e vanidade, para logo<br />
votar outros catro anos sen rascala.<br />
<br />
<span style="color: #9fc5e8;"> </span><span style="color: #9fc5e8; font-size: x-large;">***</span><br />
<div style="color: #660000;">
</div>
<br />
<span style="color: #9fc5e8;"> </span><br />
<br />
<b><span style="color: #660000;">A OS MEUS COMPAÑEIROS</span> </b><br />
<br />
<br />
<br />
<b> </b>
Guitiñoshttp://www.blogger.com/profile/03511481088517270904noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5784071948708423251.post-50962570487084864742010-05-15T08:49:00.000-07:002010-05-15T15:11:52.800-07:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7py5aXdwIDZJAI3bDAkmJ2JBsmC-x008yztnFV7Qxm_hjM6F0S6cFj2yN9kmvwuhZuHaDMe6QBOWW4IMQiuK2cp2FKHEDX44Pw5tQelz149NDyjKRYMWfjYnIZFCFNoGRCI1Kfo3pusk/s1600/sanpedro_450.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 219px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7py5aXdwIDZJAI3bDAkmJ2JBsmC-x008yztnFV7Qxm_hjM6F0S6cFj2yN9kmvwuhZuHaDMe6QBOWW4IMQiuK2cp2FKHEDX44Pw5tQelz149NDyjKRYMWfjYnIZFCFNoGRCI1Kfo3pusk/s320/sanpedro_450.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5471528469574342178" /></a><br /><br /><span style="font-weight:bold;"><br />Vimos de celebrar a festa de San Pedro</span>.<br />Din que é un santo moi milagreiro, que quita as dores de cabeza, e que tamén da sentidiño común as persoas.<br />É moi querido e venerado non só na Vila senon por toda a comarca. Antígamente se facía unha festa moi grande e viñan autocares dende Celanova, Xinzo etc.. enchíase a vila de devotos e de exvotos e as casas de comidas e as fondas facían o día.<br /><br />Cando neno, acordo a primeira vez que vin ao San Pedro. Daquelas fora coa miña nai ata a capela do Campo, onde as mulleres acababan de preparalo para a procesión.<br />A porta estaba entreaberta e o lugar en penumbra, a miña nai santiguóuse mentras os meus ollos intentaban facerse aquela oscuridade escudriñando tódolos rincóns..... pouco a pouco puiden ir definindo unha imaxe central que iba facéndose cada vez máis nítida. O meu cerebro cativo negábase a crer a información que os meus ollos, abertos como pezas de pan, lle enviaban.<br />De repetente un berro saíu da miña boca, e eu detrás díl, non paréi de correr ata doblar a curva da rua Colón, cando a capela por fín desparecéu da miña vista.<br />¡Qué susto levéi! nunca vira un home coun coitelo cravado na cabeza, e parecéume tan brutal que din por chorar.<br />Na miña casa estiveron a rir tres días seguidos, as comidas eran para mín un sufrimento pois non daban esgotado o dichoso tema do Santo. <br /><br />E digo eu, ¿non haberá un alma caritativa que lle quite o coitelo ?Guitiñoshttp://www.blogger.com/profile/03511481088517270904noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5784071948708423251.post-54875675368606614832010-05-04T17:31:00.000-07:002010-05-15T09:43:29.859-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeOB9_FVARZ0QdU6szSTFkvaq2YRqEm-8v7driQRITnjvQXbSV5UG4mroIW55yPFYuq_pW9fk0sXTSpzmlMNLqjbuNd8HX7lE4iUUhQhEkC7pUZnb9gleajoQ6HAQO_aMPfObUk9Cu4xQ/s1600/Xunqueira_47.jpg" imageanchor="1" linkindex="17" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeOB9_FVARZ0QdU6szSTFkvaq2YRqEm-8v7driQRITnjvQXbSV5UG4mroIW55yPFYuq_pW9fk0sXTSpzmlMNLqjbuNd8HX7lE4iUUhQhEkC7pUZnb9gleajoQ6HAQO_aMPfObUk9Cu4xQ/s320/Xunqueira_47.jpg" /></a></div><span style="font-size: x-small;"><br /></span> <br /><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: x-small;"> </span> </div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;"><b>As veces</b> os modernismos mal entendidos, as vaidades de políticos e técnicos poden estragar todo aquelo que se formara durante séculos a través da funcionalidade e o saber popular.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Así de fermosa era a Praza de San Rosendo de Xunqueira.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Espazos libres e peatonáis adecuada a todo tipo de actividades veciñáis:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">as feiras, as festas, o esparcemento, os xogos......... cabíamos todos.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Daquelas ata trinta árbores, entre carballos e plataneiros, se erguían potentes enmarcando o entorno da Colexiata, serpenteando entre os vellos bancos de pedra que case no mesmo número rivalizaban por apoderarse do perímetro Monumental.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;"><span style="font-size: small;">Centos de paxariños aniñaban nas súas ramas, e a algarabía dos seus cantos acompañaban aos tañidos seculares das campás, maxistralmente manexadas polo Parrulo, o noso campaeiro, que sabía de memoria tódolos toques, os responsos e rezos en latín, ata os oficios relixiosos, de tal modo que case causaba envexa entre algún clérigo.<o:p></o:p></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Ao devecer o día, a xente sentábase á fresca e a praza enchíase de murmullos, conversas e risas de nenos xogando. As anduriñas, ós centos, comezaban o seu baile frenético tras os mosquitos e a praza convertíase nun fervedoiro.......... Cando a noite ía xa pechando, os veciños en lenta procesión se retiraban cara as casas camiño da cea... algún berro chamando ao neno rezagado..........</span></span>Guitiñoshttp://www.blogger.com/profile/03511481088517270904noreply@blogger.com1